Η μέτρηση της οστικής πυκνότητας της ΟΜΣΣ και των ισχίων με Dexa είναι η εξέταση που μας δείχνει σε τι κατάσταση βρίσκονται τα οστά μας.
Η οστεοπόρωση είναι η μια συχνή μεταβολική πάθηση των οστών, στην οποία τα οστά γίνονται πιο αδύναμα και εύθραυστα λόγω της απώλειας της οστικής μάζας και της διαταραχής στην αρχιτεκτονική τους, με συνέπεια την αύξηση του κινδύνου για δημιουργία καταγμάτων.
Στην οστεοπενία η μείωση της οστικής μάζας είναι μικρότερη από ότι στην οστεοπόρωση και ο κίνδυνος καταγμάτων μικρός. Οι ασθενείς που έχουν οστεοπενία κινδυνεύουν να αναπτύξουν μελλοντικά οστεοπόρωση.
Η οστεοπόρωση μπορεί να παρουσιαστεί σε οποιαδήποτε ηλικία σε γυναίκες και άνδρες. Η συχνότητα εμφάνισης της αυξάνει όμως προοδευτικά με την ηλικία και είναι πιο συχνή σε γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση.
Η ελάττωση της οστικής πυκνότητας δεν προκαλεί συμπτώματα. Η οστεοπενία και η οστεοπόρωση είναι καταστάσεις που εξελίσσονται αθόρυβα.Σε προχωρημένο στάδιο μπορεί να υπάρξουν συμπτώματα όπως πόνοι στην πλάτη και τα οστά. Σε ακόμη πιο προχωρημένες καταστάσεις μπορεί να προκληθούν και κατάγματα στα οστά, κυρίως στους σπονδύλους, στα ισχία, και στους καρπούς.
Η εξέταση πρέπει να γίνεται σε όλες τις γυναίκες που μπαίνουν στην εμμηνόπαυση και να επαναλαμβάνεται μια φορά το χρόνο.
Οι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο για την εμφάνιση οστεοπόρωσης είναι:
Η αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης έχει σαν στόχο την μείωση του ρυθμού απώλειας της οστικής μάζας και την αύξηση της αντοχής των οστών. Χρησιμοποιούνται διάφορα φαρμακευτικά σκευάσματα για το σκοπό αυτό, όπως οιστρογόνα, διφωσφονικά, ασβέστιο, παράγωγα της βιταμίνης D κ.α. Η επιλογή της κατάλληλης θεραπείας ποικίλει κατά περίπτωση.
Μέτρηση στη σπονδυλική στήλη ή στο ισχίο;
Η διαφορετική σύσταση της σπονδυλικής στήλης (σπογγώδες) από το ισχίο (φλοιώδες) επιβάλλει τον υπολογισμό της οστικής πυκνότητας και στις δύο περιοχές, αν αυτό είναι εφικτό, διότι ο ρυθμός απώλειας είναι διαφορετικός ανάλογα με τη σύσταση κάθε ανατομικής θέσης.
Συνήθης πρακτική για την επιλογή της σωστής θέσης μέτρησης, εάν ο προσδιορισμός «πρέπει να γίνει» σε μια ανατομική περιοχή είναι: